436 dagen van huis, Panama

436 dagen van huis, Panama

Na het betalen van een exit fee om Costa Rica te verlaten, konden wij via een brug overlopen naar Panama.
Waar we hier een toegang's fee moesten betalen om het land binnen te komen.
Dit was de eerste keer dat we dat hebben moeten doen tijdens deze reis.
Het leek net op de brug oversteek van Ecuador naar Colombia, ook hier werd je bagage niet gecontroleerd of dergelijks.

Na een aantal bussen kwamen we op het punt aan waar we per boot naar het eiland Bocas del Toro gebracht werden.
Ondanks de regen huurden wij een fiets om vervolgens het eiland rond te gaan. We kwamen bij een grot terecht waar wel +1000 slapende vleermuizen te zien waren.
Echter moest je daarvoor tot aan je heupen het water door, in het donker, solo. Wij kwamen tot een punt waarbij we dachten, oké we willen Dracula niet wakker maken, let's go back!
Waar binnen dieren lagen te slapen, waren buiten vele dieren actief, waaronder vele kikkers!
Happy dat wij waren, want deze groen/gelig zwart gestipte kikkers hadden wij nog niet eerder gespot.
We zijn door gaan fietsen naar Bocas del Drago, waar op dit eiland het strand op zijn mooist is.
We konden door het heldere water heen kijken en zagen reuzen zeesterren.

Op de terug weg konden wij genieten van een bijzonder moment.
Twee andere mensen hoorden iets achter zich vallen, toen zij omkeken bleek het een Hoffman's Two-Toed Sloth te zijn dat uit de boom was gevallen.
Daardoor kwam deze sloth verplicht iets eerder naar beneden dan gebruikelijk. Want normaal komen deze dieren 1x per week de boom uit, om een gat in de grond te graven om hun behoefte daarin te kunnen doen.
We konden de sloth nu van dichtbij bekijken, hoe hij probeerde terug de boom in te komen.
Maar zo makkelijk ging dat niet, want de boom waar hij vanuit gevallen was, zat achter een hek met prikkeldraad.
We observeerde hoe hij een paal beklom omringd met prikkeldraad, maar het lukte hem niet om er langs te komen.
Marcus tilde wat prikkeldraad omhoog, met de hoop dat die er onder door zou kruipen. Hij probeerde onder het prikkeldraad door te kruipen, maar niet waar nu de opening zat.
Toen de sloth besloot richting de overkant van de weg te kruipen waar nog een hek stond met prikkeldraad, koos Marcus ervoor om de Natuur te verstoren.
Hij pakte de sloth op en plaatse hem veilig op de grond waar hij snel weer zijn boom veilig opklom.

The next day zijn wij per boot een eilandje verderop gaan bezoeken, waar we zijn gaan relaxen op Red Frogg Beach.
We gingen er voornamelijk heen om een rode kikker te kunnen spotten, we hebben niet lang hoeven zoeken tot we er één gevonden hadden, maar daar bleef het ook bij.
Het werd relaxen op het strand en omdat de cocosnoten in handbereik lagen, plukte Marcus er twee, maakte ze open en kon genieten van het cocoswater, vers geplukt!

Het werd verder doorreizen naar een Hostel genaamd, Lost&Found.
Die naam niet voor niets, want het lag op een locatie hoog in de bergen, waar vrij weinig viel te doen viel anders dan bergi op bergi af.
Maar een uitzonderlijke ervaring was het wel. Het uitzicht over de landschap was geweldig,
we konden buiten in het donker een hete douch nemen met open zicht naar buiten en waar je de harde wind,regen en nachtdieren kon horen.
Het waaide en regende dag en nacht, maar ondanks dat gingen wij met een Nederlandse en een Italiaan samen op pad.
Met ze vier zijn wij per bus naar een water canyon gegaan, waar je er ook vanaf kon springen.
De heenweg ging top, de terugweg was wat meer stekelijk.
Want toen wij weer de berg op liepen om bij de Hostel te komen, zijn wij aangevallen en meerdere malen gestoken door een zwerm Bijen!
Ondanks het los laten vallen van onze spullen en snel de berg op te rennen (achteraf waren we sneller als we naar beneden zouden rennen), bleven ze achter ons aan komen.
Eenmaal veilig binnen, konden we de steken gaan tellen, gelukkig was niemand allergisch en was er verder geen nood.

We gingen door naar een plek met veel natuur en waar je diverse opties hebt voor wandelingen,Boquete.
Wij kozen voor Volcán Barú, de enige vulkaan van Panama.
Hij heeft zeven kraters in plaats van één, echter is hij niet meer actief.
We begonnen de hike om 23:45 in de avond.
Ons doel, de top bereiken om zon's opgang te bekijken.
Het was geen makkelijke wandeling omhoog, maar het was zeker mooi!
Droog, wind stil en we hadden een volle maan waar we heel de nacht naar konden staren.
We zagen vuurvliegjes voor het eerst, we zagen een boom die vol zat met vuurvliegjes, die aan/uit gingen en het daardoor net op een versierde kerstboom leek.
Na 6 uur bereikten wij de top, op 3.475 meter zaten wij meteen ook op de hoogste punt van het land.
Het was koud boven, het waaide maar zodra de zon opkwam en op onze gezicht scheen konden wij genieten van een prachtig uitzicht over het land.
Wie dacht dat omhoog moeilijk/zwaar was, zit verkeerd. Want omlaag was het dodelijkste.
We deden er 3,5 uur over om beneden te komen, maar leuk/makkelijk was het allemaal niet!
Juist omdat het voornamelijk bergi af was, kregen wij onwijs last van onze knieën.

Kerst was onderweg en juist daarvoor wilden wij in Panama City zijn.
Het was een 9 uur rit naar de hoofdstad, inmiddels Kerstavond en ontvingen wij al leuke foto's van het thuisfront.
Samen genoten wij van een kerstontbijtje op bed, waar we s'avonds konden genieten in een Restaurant.
Afterparty bij ons Hotel aan het zwembad, waar we genoten van een fles Baileys.
De Baileys kwam het dicht's in de buurt van een kerstsfeer, want de stad/omgeving leek wel uitgestorven.

Tjaaaa een 2e Kerstdag kennen ze elders dan Nederland niet, dus ook in Panama niet!
Dat bleek, want op straat reden weer auto's, de winkels waren open en de winkelcentra waar wij waren was druk bezocht.

We waren immers in Panama City, dus een bezoek aan het beroemde Panama-Kanaal was een must.
Eén van 's werelds meest bekende waterwegen. Het kanaal gaat dwars door het land, van Panama-Stad tot Colón.
Een ruim 81 km lang kanaal, die de Caraïbische Zee met de Grote Oceaan verbindt.

Het was onze laatste dag in Panama, misschien wel de laatste keer dat we voort zouden gaan zoals we de afgelopen maanden geleefd hadden.
Want Aruba staat eraan te komen waar we weten dat het anders zal zijn dan de afgelopen tijd.
Dus het zou niet zo zijn dan we op de laatste dag nog opgelicht zouden worden.

Er zat een man achter ons in de bus die zijn best deed ons te overtuigen dat hij in nood zat.
Met de bedoeling dat wij of iemand anders geld zou kunnen geven. Hij zag er goed uit, hij sprak perfect Engels.
Dat maakte alles juist zo verdacht, hoe meer we over zijn verhaal nadenken, des te meer wij denken, GEK OF ZO!
Marcus had het gevoel dat alles niet klopte na vrijwel 10 sec. Maar Mitsy had medelijden met die arme jongen.
Ons geld bleef op zak en we zijn door gegaan. Het verhaal in details bewaren we voor bij een drankje!

We hebben genoten van Panama, met name van de Natuur.
We hadden besloten om niet met Kerst thuis in NL te zijn, maar deze te besteden op een andere plek voor een andere ervaring en dat is precies wat we gekregen hebben.
Het deed ons goed beseffen hoe belangrijk familie is. Juist met de Kerstdagen waar een bepaalde sfeer wordt gecreëerd en het zo fijn is om bij je familie te zijn.
Thuis missen, was misschien ook niet voorheen zo hoog als toen. Maar wetend dat we snel weer thuis zijn en onze geliefden weer kunnen omarmen maakt dat goed.

We waren/zijn samen, veilig en gezond.

Klaar om naar Aruba te gaan!

Zie foto's:

https://picasaweb.google.com/103573543303815657768/RVPANAMA?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJ6YvKqm_PX5wgE&feat=directlink