229 dagen van huis, PERU

229 dagen van huis, PERU

Hola familie en vrienden,

Hoe gaat het in Nederland?
Zijn er al (zomer)vakanties gepland richting Zuid-Amerika?
Als je tips en tops kunt gebruiken, kun je het aan ons vragen haha!

Ons laatste reisverslag ging over Bolivia.
Nu was Peru aan de beurt, het land van de Inca's en de lama's!
Beroemde ruïnes als Machu Picchu, iets waar we heel lang naar uit gekeken hadden. Het eerste stadje die we bezocht hebben
was dan ook Cusco. Daar boekten wij een 2 daagse auto tour naar Machu Picchu.
Niet alles was per auto, we werden afgezet op een punt waar je de keus had om naar Aguas Calientes
te lopen of de trein te pakken. Wij zijn de treinrails te voet gaan volgen waar we na 2 uur aangekomen waren in het dorpje.
Hier zijn wij in een prachtig Hotel gaan overnachten, waar we de volgende ochtend om 4.00 s'ochtends zouden ontbijten.
Wederom hadden wij een keus, de keus om per bus of te voet bij de entree van Machu Picchu te komen.
Om 6.30 zou de tour beginnen en moest je daar zijn. Wat nog niet in 7 maanden gebeurd was, gebeurde toen wel.
Blijkbaar sliepen we heerlijk want we hadden ons verslapen! In plaats van 03.45 op te staan, werden wij wakker om 05.15!
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaá! Hup dat bed uit en gaan! We dachten oké we pakken de bus wel, maar toen we eenmaal buiten stonden
zagen wij een rij waar je U tegen zegt. We besloten maar te gaan lopen met de gedachte sneller te zijn.
Rennend en gehaast zijn wij het pad gaan volgen, zig zag de diverse trappen omhoog, waar we uiteindelijk precies na 1 uur boven aangekomen waren!
Het was verschrikkelijk, het zweet zweten en we hadden weinig pauzes tussendoor genomen. Maar we waren op tijd en waren blij dat we de tour vanaf het begin konden meemaken.
Wat we over de verloren stad kunnen zeggen..... als je ooit Peru bezoekt, dan moet je hier zeker naartoe!

Om af te koelen van onze bezwete wandeling hebben wij eenmaal terug in Cusco een rafting tour geboekt.
Waar we daarna mochten ziplinen, over de rivier heen waar we vlak daarvoor geraft hadden.

Een aantal vrienden van ons uit Engeland die we in Brazilië ontmoet hebben, waren nu ook in Cusco.
Dezelfde groep kwamen we in Chili en Bolivia ook tegen. We zijn samen uit eten geweest waar we dit keer er vanuit uit gingen
elkaar niet meer onderweg tegen te gaan komen. Maar wie weet!

Na 22,5 uur en een hel van een busrit kwamen we aan in Lima!
Dit was de minste busrit van alle tot nu toe. Midden in de nacht werden we de zoveelste keer wakker,
maar dit keer keken we naar buiten en zagen we dat we door de wolken heen reden, overal was het wit, maar als je naar beneden keek
zag je de afgrond. Achteraf hoorden we dat deze route afgeraden wordt vanwege de ongelukken die daar gebeuren.
Maargoed, het was al gebeurd en we waren safe aangekomen in de hoofdstad van Peru!

We hebben genoten van Lima, waar we meer over de stad en zijn geschiedenis hebben geleerd.
Er was een staatsbezoek van iemand waarvan wij niet de vlag konden herkennen, maar alles was beveiligd.
Alle straten die naar het gebouw van de president leiden, waren afgesloten en je kon er alleen nog uit komen maar niet meer in.
Wij liepen een souvenir winkel binnen van de ene kant, kwamen via een ander uitgang eruit en wat bleek, we stonden achter de hekken haha.
Zo konden wij tot aan een bepaalde afstand meekijken naar de aankomst van wie het ook was. Sirenes loeiden, een opmars van paarden en meer.

Een evenement waar we van dichterbij mochten meekijken was door Red Bull georganiseerd, een Formule 1 circuit.
Hiervoor werd een bepaalde deel van de stad afgesloten.
Waar diverse motorvoertuigen zwarte remsporen achterlieten op straat. De Formule 1 wagen reed zo hard voorbij, dat ons oren pijn deden.

Na weken van stad tot stad, wilden wij weer zon,zee en strand zien.
Hiervoor zijn wij naar Máncora toe gaan reizen, gelegen in het Noorden van Peru.
Dit keer namen wij een bus wat 10,- Euro duurder kosten.
EN DAT WAS HET MEER DAN WAARD! Wat een verschil was dat zeg. Vanuit Lima was het uiteindelijk nog maar 20 uurtjes rijden tot bestemming :)!

Aangekomen in Máncora was het overstappen van de auto taxi naar een Tuctuc taxi.
Die ons naar onze Hostel bracht, die gelegen lag nog geen 10 sec. van het strand.
Onderweg waar toen geen zee in zicht was, roken wij een lucht, waarbij we dachten;
Heeey, dit stinkt naar dode zeeleeuw.... (Een geur die ons bekend was van diverse dode zeeleeuwen terug in Uruguay).
Wat bleek de volgende morgen toen wij een wandeling langs het strand maakten.
Een dode volwassen mannetjes zeeleeuw, aangespoeld op het strand. Hij was niet alleen, want vlakbij lag een dode volwassen zeeschildpad.
Gelukkig was er ook moois te zien, groepen van pelikanen vlogen dicht langs de kust tijdens het bekijken van zonsondergang.

We zijn daar een aantal dagen gebleven, waar er vrijwel niks anders te doen was dan relaxen en genieten.
We hebben de meeste tijd in onze Hostel doorgebracht, waar we volleybal gespeeld hebben, we hebben kunnen zwemmen in het zwembad.
De eerste zwembad in 7 maanden, waar je daadwerkelijk in kon en wilde zwemmen. We hebben ontelbare potjes gepoold en Mitsy heeft elke persoon verslagen
met pingpong haha.

We zijn op reis vele Amerikanen tegengekomen, maar hier ontmoete wij Leo, een Amerikaan die uit dezelfde wijk komt, als waar Marcus geboren is.
Dit was één van de gezelligste Hostels tot nu toe, waar we met het personeel als gasten onwijs veel plezier hebben gehad.
Peru is een mooi land en er valt nog veel meer moois te zien! De bevolking was vriendelijk voor ons en we konden hun Spaans beter verstaan dan bijv. de Argentijnse Spaans haha.
Maar nu moesten wij een planning maken voor het volgende land. Een land die niet vooraf op ons lijstje stond gepland, maar nu toch gaat komen....

Ecuador!

Saludos, Liefs, Kusjes en de Groetjes xx

Mitsy & Marcus